Salzburg en de Mozart-taart

Salzburgs beste Mozart-taarten

Terwijl de Mozartkugel-bonbons sinds de 19e eeuw een steile carrière doormaakt, leidt de ‘Mozarttort’e een wat stiefmoederlijk bestaan. Dat kan ook te wijten zijn aan het feit dat de Mozart-taart geen uniform uiterlijk heeft. We hebben de beste Mozart-taarten van Salzburg onder de loep genomen.

Zelfs over de ingrediënten is men het niet eens geworden. Nougat moet er sowieso in zitten: dat is de enige gemene deler van bakkers en banketbakkers voor de taart die ze ‘Mozarttorte’ noemen. Zelfs over de pistachenoten is er onenigheid en bijna de helft van alle bakkers zegt dat er marsepein in moet of gebruikt marsepein in het beste geval als decoratie aan de buitenkant. “Veel klanten houden niet van marsepein”, zegt Markus Götzenauer van Cafe Classic.

Hier wacht ons al de eerste verrassing. De ‘Mozarttorte’ smaakt licht en ziet er niet uit zoals je je het gebak zou voorstellen. Natuurlijk wordt deze taart hier op de begane grond van Mozarts woonhuis vaak besteld. Deze taarten zijn niet alleen populair onder toeristen, maar ook onder de lokale bevolking. De Mozart-taart van Cafe Classic wordt geleverd door Konditorei Moser uit Seekirchen. De gildemeesteres zorgt zelf voor het Mozart-gebak, maar heeft het niet in haar eigen café in de vitrine staan.

Bij de Tortenmacher in Nonntal proberen mensen niet eens met het cliché mee te doen. “Daarom noemen we onze taart ook ‘Figarotorte’ – iedereen die een Mozart-taart bestelt, zal deze krijgen”, zegt banketbakker Herbert Wagenleitner. Als een café al de naam Mozart in zijn naam draagt, verwacht men natuurlijk een Mozart-taart. In Cafe Mozart in de bekende straat de Getreidegasse ziet de taart er vrij traditioneel uit: donkere chocoladebodem, pistachecrème, lichte basis, nougat-crème, donkere chocoladebodem, marsepeinlaag, roomrozet en de decoratieve Mozartkugel-bonbon, of in ieder geval een kwart ervan. In MozArts aan het Residenzplatz-plein is marsepein ook slechts in de helft van de decoratieve bonbon aanwezig. Als u zeker wilt zijn dat u een Mozart-taart in handen krijgt, moet u vooraf bellen en reserveren. “Lekker maar uitverkocht” hoorden we vaak als we in de late namiddag in de winkel de taart bestelden. In Tomaselli worden de pistachenootjes door hazelnoten vervangen en worden er voor een fruitig aroma kersen gebruikt. In de lagen wordt er zanddeeg en biscuit gebruikt.

Een groene marsepeinlaag bedekt de taart in Cafe Glockenspiel direct aan de Mozartplatz. Hier ziet de taart eruit zoals je je een Mozart-taart zou voorstellen: nougatcrème, chocoladecrème en veel marsepein. En als extraatje krijgt u ook een mooi uitzicht op het Mozart-beeld. Meer cliché dan dit is onmogelijk. De Mozart-taart  als ’take away’ vindt u in de praktische doos bij Flöckner. De taart kan verzonden worden en als geschenk meegenomen worden. De taart ziet er van buitenaf uit als een hoekige Sacher-taart en bevat chocolade, cacao, pistachenoten, marsepein, amandel en bessenjam. Ook St. Gilgen vervult zijn reputatie als Mozart-gemeente op het vlak van dit dessert. Zo serveert men in het Cafe Dallmann Mozarts reisgebak gemaakt van chocolade, amandelen, marsepein, noten en sinaasappeljam en vergeet men nooit te vermelden dat de taart ook tijdens het reizen goed bewaard kan blijven. Mozart was meer dan tien jaar op reis – de taart bestond op dat moment natuurlijk nog niet. Er wordt alleen gezegd dat Mozart van zoete lekkernijen hield.

Auteur: Doris Wild