Edele druppels in edele muren
Moderne architectuur te midden van wijngaarden
Moderne architectuur heeft zich verspreid in de wijngaarden van Stiermarken. De wijnen krijgen zo de omgeving die ze verdienen. Het zorgvuldig gestructureerde natuur- en cultuurlandschap langs de Stiermarkse wijnroute vereist van bouwprojecten een bijzondere mate van gevoeligheid in de omgang met het milieu.
De strikte symmetrieën van de wijngaarden, de rietstengels die er liggen als gestrande bultrugwalvissen, de duizelingwekkende slangenbochtjes van de smalle straatjes – deze landschappelijke caleidoscoop verdraagt niet elke vorm van structurele toevoegingen en interferentie. Hierbij is kennis van historische wortels nodig, zonder dat daarbij de architectonische moed voor iets nieuws verloren gaat. Het is belangrijk om hier met ‘fingerspitzengefühl’ op zoek te gaan naar harmonie met de natuur om structurele fouten te voorkomen.
In samenwerking met vooruitstrevende, moedige architecten zijn de jonge Stiermarkse wijnbouwers er de afgelopen jaren in geslaagd om dat kwalitatief te bereiken en hebben ze daar veel aandacht mee getrokken. Eenvoudige, maar des te elegantere houten gevels nestelen zich, ondanks hun statige afmetingen, perfect in het landschap en vloeien over de terrassen van de wijngaarden waarin ze die imiteren. Sobere kubussen van onbedekte beton, waarin ultramoderne roestvrijstalen tanks schitteren, worden gesofisticeerde verbindingsbruggen met oude bouwwerken, terwijl royale glasoppervlakken zorgen voor de nodige transparantie en interne uitstraling.
Dat alles heeft hier langs de Weinland Stiermarken-fietstour geleid tot een volledig nieuw zelfbeeld van de wijnboeren. In combinatie met de extra klasse van vakmanschap die altijd opnieuw wijnen van wereldklasse produceert, krijgen deze wijnen de omgeving en sfeer die ze verdienen. Modern, maar niet buitensporig, smaakvol, maar niet opdringerig. En daarnaast, zoals de Stiermarkse schrijver Gerhard Roth het in zijn eindeloze geldigheid beschrijft, “stort de hemel een bloemenboeket van kleuren uit”, dat aan het eind van de dag langzaam instort. “En de ondergaande zon transformeert het landschap in een prachtig silhouet. Hoe donkerder het wordt, hoe groter de hemel wordt.” En hoe beter de wijn smaakt.
Auteur: Klaus Höfler
Verhalen geschreven door het leven
Landschappen vormen de mensen en de mensen vormen de landschappen. Oostenrijk heeft echt veel te vertellen:
vooral speciale aanbevelingen en exclusieve tips over de fietstochten in Oostenrijk.
Een cultuurstad om in te wandelen en te ontdekken
De veelzijdige stad Hartberg stelt zichzelf voor In het oosten van Stiermarken nodigt de stad Hartberg, die ook aan d...
De pronkboon
Een dorp gewijd aan pronkbonen Wie niet waagt niet wint. “Een bolletje pronkbonenijs, alstublieft!” Nog een laatste s...
De stadsboerin
Terug naar de oorsprong Wanneer Anna Bracher het over haar dagelijkse leven als marktkramer heeft, krijgt u meteen zi...
Het fabelachtige Tauern-fietspad
Legendes in het SalzburgerLand Hoe kreeg de natte alpenweide zijn naam, waarom reageerden de bewoners van Schwarzach ...
Een bloeiende klederdracht
Geïnspireerd door de mostbloesem “Thuis is de mooiste plek”, zegt Christa Steinauer met een tevreden glimlach. Voor ...
In het land van de kernenergie
De pompoen, een universeel genie Universeel genie: de pompoen is een plant voor en tegen (bijna) alles. Het antwoord ...
Klein, fijn en historisch
Kleine historische steden Steden die bij de ‘kleine historische steden‘ horen, laten vaak een grote indruk na. In Oos...
Een samenspel tussen afstand en nabijheid
Een nieuw fietspad aan de Eisenstraße in de Ybbs-vallei Het 55 km lange gedeelte van een fietspad van Waidhofen an d...
Een goede raad voor de volgende rit
Gedachten over de volgende fietstocht Maar eerst: fijn, dat u de weg hierheen hebt gevonden en dat u geïnteresseerd ...