Edele druppels in edele muren

Moderne architectuur te midden van wijngaarden

Moderne architectuur heeft zich verspreid in de wijngaarden van Stiermarken. De wijnen krijgen zo de omgeving die ze verdienen. Het zorgvuldig gestructureerde natuur- en cultuurlandschap langs de Stiermarkse wijnroute vereist van bouwprojecten een bijzondere mate van gevoeligheid in de omgang met het milieu.

De strikte symmetrieën van de wijngaarden, de rietstengels die er liggen als gestrande bultrugwalvissen, de duizelingwekkende slangenbochtjes van de smalle straatjes – deze landschappelijke caleidoscoop verdraagt niet elke vorm van structurele toevoegingen en interferentie. Hierbij is kennis van historische wortels nodig, zonder dat daarbij de architectonische moed voor iets nieuws verloren gaat. Het is belangrijk om hier met ‘fingerspitzengefühl’ op zoek te gaan naar harmonie met de natuur om structurele fouten te voorkomen.

In samenwerking met vooruitstrevende, moedige architecten zijn de jonge Stiermarkse wijnbouwers er de afgelopen jaren in geslaagd om dat kwalitatief te bereiken en hebben ze daar veel aandacht mee getrokken. Eenvoudige, maar des te elegantere houten gevels nestelen zich, ondanks hun statige afmetingen, perfect in het landschap en vloeien over de terrassen van de wijngaarden waarin ze die imiteren. Sobere kubussen van onbedekte beton, waarin ultramoderne roestvrijstalen tanks schitteren, worden gesofisticeerde verbindingsbruggen met oude bouwwerken, terwijl royale glasoppervlakken zorgen voor de nodige transparantie en interne uitstraling.

Dat alles heeft hier langs de Weinland Stiermarken-fietstour geleid tot een volledig nieuw zelfbeeld van de wijnboeren. In combinatie met de extra klasse van vakmanschap die altijd opnieuw wijnen van wereldklasse produceert, krijgen deze wijnen de omgeving en sfeer die ze verdienen. Modern, maar niet buitensporig, smaakvol, maar niet opdringerig. En daarnaast, zoals de Stiermarkse schrijver Gerhard Roth het in zijn eindeloze geldigheid beschrijft, “stort de hemel een bloemenboeket van kleuren uit”, dat aan het eind van de dag langzaam instort. “En de ondergaande zon transformeert het landschap in een prachtig silhouet. Hoe donkerder het wordt, hoe groter de hemel wordt.” En hoe beter de wijn smaakt.

Auteur: Klaus Höfler